Paris Sera Toujours PARIS

Weekend w Paryżu. Brzmi nieźle, prawda? Dla mnie to też spełnienie kolejnego marzenia.
Już jakieś 15 lat temu (może nawet troszkę więcej) zakochałam się w tym mieście. To właśnie wtedy moi rodzice mieli okazję zwiedzać stolicę Francji. Przywieźli z wycieczki piękne wspomnienia, pamiątki i zdjęcia w których po uszy się zakochałam, to było moje pierwsze spotkanie z Paryżem, z Francją. A teraz sama miałam okazję przekonać się czy faktycznie jest takie piękne jak na zdjęciach i jak je opisują inni fascynaci i wiecie powiem Wam, że wszystkie moje uczucia co do tego miasta podwoiły się! Będąc pod Wieżą Eiffla nie wierzyłam, że tam jestem a jak miałam odjeżdżać to serce mi pękało....
Weekend to mało by zobaczyć wszystko i się tym miejscem nacieszyć a zwłaszcza jesienna porą kiedy szybko robi się ciemno. Mimo tego udało się mi wiele zobaczyć chociażby przez szybę samochodu a tam gdzie można było się zatrzymać chociaż na kilka chwil to to robiliśmy.
Najlepsze były słowa mojego synka kiedy wjechaliśmy do Paryża, powiedział, że "to jest takie duże Gamaches". Uśmialiśmy się wszyscy.
Podróż dla mojego synka nie była męcząca, najbardziej jednak zmęczyło go wieczorne stanie w korkach, kiedy to już było późno a do hotelu jeszcze troszkę drogi było. Mimo wszystko, mimo ciągłego chodzenia, zwiedzania był bardzo szczęśliwy i nie dawał wielkich oznak zmęczenia a nawet z ogromną przyjemnością pozował do zdjęć przyjmując różne pozy aż czasami w miejscu nie mógł ustać, tak się cieszył a ja razem z nim :)

Oj duża ta Wieża!
Chyba każdemu kto pomyśli o Paryżu i jego atrakcjach turystycznych jako pierwsza przyjdzie w tym momencie na myśl Wieża Eiffel’a. W 1889 roku, z okazji Wystawy światowej, upamiętniającej setną rocznicę Wielkiej Rewolucji Francuskiej Gustave Eiffel zaprojektował dziwną wówczas wieżę, która miała stanąć na Polu Marsowym. Zbudowana jest wyłącznie z elementów metalowych, przebiegają przez nią schody i windy. Pod koniec XIX w. ta konstrukcja o wyglądzie przemysłowym przyprawiała o drżenie artystów paryskich. Z 320-metrową iglicą i szkieletem z żelaza Wieża Eiffel’a została pierwszą ciekawostką francuską. Więcej – wieża, która wywołała skandal, jest dziś symbolem Paryża. Zwiedzając wieżę możemy skorzystać z usług restauracji, służy ona także jako podstawa dla nadajników kilku stacji radiowych i telewizyjnych. Na świecie powstały liczne budowle, wzorowane na Wieży Eiffel’a.









Na Polach Elizejskich
Budowla powstała na chwałę Napoleona, w stylu neo-klasycystycznym. Prace rozpoczęto w roku 1806, a zakończono w 1836. Łuk stoi pośrodku ronda imienia Charlesa do Gaulle’a . Rozchodzi się od niego promieniście 12 ulic. Zdobią go rzeźby Rude’a, Corota i Étexa. Jedną z nich jest „Marsylianka” Rude’a upamiętniająca wymarsz ochotników na wojnę w 1792 r. Są na nim wypisane nazwy 128 bitew Republiki i Cesarstwa oraz nazwiska 660 generałów i marszałków, wśród których można znaleźć Poniatowskiego, Chłopickiego, Kniaziewicza, Sułkowskiego, Dąbrowskiego, Zajączka i Łazowskiego. Pod Łukiem znajduje się od 1920 r. Grób Nieznanego Żołnierza.





I jeszcze raz Wieża (jakoś dziwnie mi zdjęcia przeskoczyły i nie chciały zmienić kolejności w jakiej je na początku ułożyłam )





A tutaj dalej na Polach
Klown musiał być :) i ...


... nawet mamusia się załapała :)


Zdjęcie z samochodu i nie pamiętam co to było




Kolumny przy Pałacu Inwalidów



Plac Zgody
Znajduje się na wschodnim krańcu Champs Élysées (Pól Elizejskich), w osi ogrodów Tuileries na powierzchni 8 ha. Powstał w latach 1755-1775, był miejscem ważnych wydarzeń historycznych. Początkowo nazywany był Placem Królewskim. Na środku placu wznosi się obelisk z czerwonego granitu pochodzący z jednej ze świątyń Luksoru. Jest to autentyczny obelisk staroegipski, wykute na nim hieroglify sławią czyny Ramzesa II. Ze środka Placu jest doskonała perspektywa na dwa jednolite stylistycznie budynki z czasów Napoleona I na północ Kościół Św. Magdaleny, do którego prowadzi ul. Royale, na południe zaś, przez Most Zgody Pałac Burboński, siedziba parlamentu francuskiego (Zgromadzenia Narodowego). Od Placu Concorde odchodzi wzdłuż Sekwany spacerowa aleja Cour la Reine. U jej początku stoi posąg króla Belgów Alberta I, sojusznika Francji z czasów I wojny światowej. Na Placu Concorde, od strony ogrodów Tuileries, znajduje się wielki parking autokarowy, gdzie mają swój końcowy przystanek m.in. autobusy z Polski.



Wieża  mijana gdzieś w drodze, zbliża się zachód słońca


Pałac Inwalidów jest to jedna z najbardziej charakterystycznych budowli centralnego Paryża, ten wielki kompleks budynków leży nad lewym brzegiem Sekwany. Budynek pochodzi z XVII wieku, wzniesiony został w stylu klasycystycznym, z inicjatywy króla Ludwika XIV. Od samego początku służył jako pensjonat i szpital dla inwalidów wojennych. Pod Kopułą znajduje się miejsce spoczynku cesarza Napoleona oraz członków jego rodziny i innych zasłużonych dla armii francuskiej. Aktualnie Les Invalides pełni funkcję muzeum wojskowego, w którym znajdują się bogate zbiory broni, mundurów oraz makiety licznych fortyfikacji.




Jedna z mijanych po drodze kamienic


Kolejne "cudo" napotkane na paryskich ulicach


Widok z Bazyliki nocą, na wzgórzach Montmartre


Wzgórze Montmartre – historyczna dzielnica Paryża (XVIII okręg), której centrum stanowi Placu de Tertre, gdzie spotkać można wielu artystów i malarzy, którzy chętnie rysują portrety turystów. Nazwa tego miejsca łączy się z podaniem, według którego na wzgórzu tym męczeńską śmierć poniósł biskup Paryża Święty Dionizy oraz dwóch innych męczenników: Rustyk i Eleuter.  Zabudowa tego miejsca odbiega od architektury reszty miasta. Przez długi okres dzielnica ta stanowiła centrum cyganerii artystycznej Paryża. Pod koniec XIX wieku wzgórze zostało przyłączone do Paryża co spowodowało jego szybki rozwój.


Bazylika Sacre- Coeur
Jedna z najbardziej znanych budowli w Paryżu. Zbudowana z białego wapienia, stojąca na wzgórzu Montmartre stanowi jeden z punktów orientacyjnych Paryża. Z uwagi na swą ciężką sylwetkę, a także przeciążone dekoracjami wnętrze, bazylika bywała często poddawana krytyce, ale jednocześnie była ulubionym tematem dla malarzy i fotografów. Została zbudowana w latach 1876-1919 jako symbol pojednania narodowego po wojnie domowej w 1871 r. Kościół ma 100m długości, 50m szerokości i 83m wysokości. Jest zwieńczony eliptyczną kopułą otoczoną przez cztery mniejsze. Bazylika posiada jeden z największych dzwonów świata: „Savoyarde” waży 19 ton, jest zawieszony w wolno stojącej dzwonnicy. Z wysokości wzgórza można podziwiać piękną panoramę Paryża i okolic.


Na koniec dnia zasłużony odpoczynek w hotelu. Zbieramy siły by na drugi dzień dokończyć zwiedzanie, oczywiście wiele jeszcze przed nami  ale to co po drodze na pewno zobaczymy a reszta kolejnym razem :)
Zmęczony ale szczęśliwy :)


Most Kłódek a w tle Katedra Notre-Dame


Pomnik przy Katedrze Notre-Dame


Katedra Notre-Dame (moje kolejne marzenie)
Jedna z najbardziej prestiżowych budowli sakralnych wybudowanych w stylu gotyckim we Francji. Prace trwały od 1163 roku do drugiej połowy XIII w. Chociaż królowie francuscy byli koronowani w Reims, a chowani w bazylice Saint-Denis, katedra odegrała ważną rolę w historii Paryża i kraju. Dla Polaków interesującym może być fakt, że to właśnie tam Henryk Walezy podpisał artykuły henrykowskie i pierwsze pacta conventa. W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej katedra została częściowo zniszczona i dopiero pod koniec lat 40. ubiegłego wieku przywrócono jej dawną świetność i piękno. Znajdują się tam wielkie organy, a pozycja organisty w katedrze Notre-Dame jest jedną z najbardziej cenionych we Francji. Największy dzwon waży 13 ton, nosi imię Emmanuel. Jego dźwięk oznajmia godziny, a także podkreśla różne specjalne okazje.


















Muzyka w Katedrze była piękna, ujmująca a na samo wspomnienie o tym mam "gęsią skórkę" z emocji oczywiście.




I coś dla mojego synka :) karmienie gołąbków








Sekwana
Płynąca przez centrum miasta rzeka jest tak słynna, że znalazła swoje miejsce nawet w licznych piosenkach. Sekwana jest trzecią pod względem długości rzeką we Francji, jej długość wynosi 776 km. Źródło rzeki znajduje w środkowo-zachodniej części kraju, nieopodal Dijon, uchodzi do kanału La Mache w Hawrze. Od 2001 roku każdego lata w samym centrum Paryża bulwary biegnące wzdłuż rzeki przeistaczają się w piaszczystą plażę, z której co roku korzysta kilka milionów turystów i mieszkańców miasta. Niestety z powodu zanieczyszczeń i dużego ruchu statków kąpiel jest zabroniona, pomimo tych ograniczeń warto jednak chwilę odpocząć od zwiedzania leżąc i opalając się na rozgrzanym piasku, zwłaszcza że przyjemność ta nic nie kosztuje.



Siedziba Burmistrza Paryża


Sekwana a na niej prom wycieczkowy


Drugi mniejszy most kłódek


Luwr
Dawna rezydencja królewska leżąca nad prawym brzegiem Sekwany, dziś znana przede wszystkim jako największy pałac i jedno z najbogatszych muzeów świata. Składa się ono z siedmiu działów: starożytna sztuka Wschodu, Egiptu, Grecji i Rzymu, malarstwo, rzeźba, sztuka dekoracyjna, rysunek. Do najświetniejszych eksponatów należą z pewnością Mona Lisa Leonarda da Vinci, Wenus z Milo czy stela z kodeksem Hammurabiego. Muzeum posiada około 200 tysięcy eksponatów, z których tylko część jest dostępna dla zwiedzających. W 1988 r. prezydent François Mitterand odsłonił nowe wejście do muzeum: piramidę z przezroczystego szkła. Piramida o identycznych proporcjach, jak piramidy w Gizie, umożliwia dostęp do sal muzealnych przez podziemia. Ciekawostka: muzeum zarobiło ok. 2,5 mln dolarów za udzielenie pozwolenia na kręcenie wewnątrz scen do filmu „Kod Da Vinci”
Niestety tym razem nie dane było nam zobaczyć Muzeum w Środku, byliśmy tylko przejazdem, zabrakło nam czasu bo chęci były...



 Budynek mi nieznany ale jakże piękny



Opera Garnier
Gmach opery wybudowany został w latach 70 XIX wieku w stylu eklektycznym, według projektu architekta Charles’a Garniera . Budowla została wzniesiona na podziemnej rzece, która zasila podziemne jezioro. Budynek zajmuje 11tyś. m², a jednorazowo na widowni zasiąść może 2200 osób, na scenie natomiast mieści się około 450 aktorów. Główny żyrandol opery waży ponad 6 ton. W 1896 roku spadł on na publiczność, zabijając  1 osobę. Motyw ten wykorzystał Gastona Leroux pisząc swoje dzieło pod tytułem „Upiór w operze”. Opera Garnier to najbardziej znany teatr muzyczny we Francji. Od początków XX wieku prowadzone były prace remontowe tego monumentalnego budynku, które ukończono dopiero w 2006 roku.


 
Na jednej z uliczek, szopka Bożonarodzeniowa


Na rozgrzanie grzane winko


Galeria Lafayette, w prawdzie zamknięta ale w oknach scenki ze Świątecznymi potworkami, nie tylko dla najmłodszych









Kościół Świętej Magdaleny


Widok na Plac Zgody






Wieża w dniu wyjazdu, prawie cała za mgłą...






Teatr Odeon
Jest jednym z najstarszych teatrów we Francji . Wybudowany został w latach 1779 – 1782. W 1841 roku otrzymał tytuł drugiego „teatru narodowego” Francji. Po drugiej wojnie światowej został połączony z Comedie Francaise , a w 1968 roku budynek został zniszczony, swoją świetność odzyskał  w 1970 roku, dopiero po odbudowie jako Theatre National de l’Odeon. Specjalnością tego teatru są sztuki nowoczesne i nowatorskie. W 1990 roku otrzymał tytuł Theatre de l’Europe, co pozwoliło mu na wspieranie różnorodnych, nowoczesnych projektów teatralnych  w całej Europie.


Z oddali widzieliśmy również Centrum Pompidou i wiele innych ciekawych miejsc ale nie wszystko udało się uchwycić okiem aparatu ale serce zapamiętało.
Wyjeżdżałam z Paryża z rozdartym i złamanym sercem. Weekend to zdecydowanie za mało na tak duże i piękne miasto.

Paryż jest jednym z najbardziej znanych i najbardziej charakterystycznych miast świata. Każdego roku odwiedza go około 30 mln turystów. I nazywane jest Sercem Świata. Szczególnie podobało się mi w Paryżu to, że nie ma mieszania stylów budowy i w centrum nie spotkamy nowoczesnych wieżowców.

„Wszystko, co istnieje w dowolnym miejscu na ziemi, istnieje też w Paryżu.” Victor Hugo

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Historia pewnej piosenki

Śmierdząca strona sera

NAUSICAA czyli Gigantyczne Akwarium