Życie po Dusikowemu z Francją w tle

Ten wpis powstał w ramach projektu Klubu Polek na Obczyźnie . Tym razem opisujemy swoje doświadczenia w dwojaki sposób, przeplatane wpisy: jedne to doświadczenia związane z astronomiczną zimą i o tym jak ją przetrwać a drugie to straszne lub śmieszne historie z kraju w którym mieszkamy. Z moim wpisem czekałam dość długo, gdyż mówi się, że jeżeli śnieg spadnie do 27 lutego to jeszcze może przyjść prawdziwa zima, a że jeden jedyny raz padał śnieg i to kilka dni przed 27 to miałam nadzieję na prawdziwe śnieżne opowieści, niestety nie udało się. Muszę przyznać, że temat o zimie od razu wpadł mi w oko. Nie ukrywam, że uwielbiam zimę i to mocno a tutaj ... jej po prostu nie ma. W sumie mój wpis chyba powinien mieć tytuł "Witaj wiosno!" czy "Wiosna, ach to Ty!" bo chyba tak naprawdę wiosnę mamy już od połowy grudnia, ta pora była bardzo ulewna i wietrzna, mrozu było jak na lekarstwo a śniegu tyle co kot napłakał. Za to chyba w całym moim życiu nie widziała...

Kiedyś Kabarety nie były związane ze sztuką teatralną czy występem artystów. Były to lokale które gromadziły nocą cały artystyczny świat.  Pierwszy lokal został otwarty w 18 listopada 1881 roku w Paryżu przy ulicy Boulevard Rouchechourt w 84 dzielnicy Montmartre, która niegdyś byłą dzielnicą kojarzoną z prostytutkami, przestępstwami, i duża ilością bezrobotnych, wtedy jeszcze ta dzielnica znajdowała się na obrzeżach miasta.  Pierwszy lokal był pomysłem artysty Radolphe Salis i nosił nazwę "Chat Noir" (Czarny Kot), który bardzo szybko przyniósł rozgłos i stał się najbardziej popularnym i obleganym miejscem w Paryżu. Najważniejszym środkiem przekazu była piosenka, która poruszała kwestie społeczno-polityczne. Owa satyra często miała formę obelgi, zarówno w sferze politycznej, społecznej jak i obrażała również bardzo zamożną publiczność. W 1882 roku po przykrym incydencie (zamordowano kelnera i pobito właściciela) lokal przeniesiono na ulicę Victor Masse. Przez wiele lat lo...