Życie po Dusikowemu z Francją w tle

W ostatni piątek maja lub w pierwszy piątek czerwca (w tym roku jest to 29 maj) swoje święta obchodzą sąsiedzi. Święto zostało stworzone w Paryżu 1999 roku przez zastępcę burmistrza, Atanase Perifan. Chciał on w ten sposób umocnić więzy między sąsiadami, by byli jeszcze bardziej solidarni w swoim środowisku to znaczy swojej ulicy czy dzielnicy, rozwijać ich serdeczność wobec siebie i zlikwidować barierę izolacji i osamotnienia. Powstały różne organizacje, które zaczęły wspierać ludzi takie jak pomoc sąsiadom w tarapatach, rodzinne święta (walka z samotnością przy końcu roku) czy pomoc osobom niepełnosprawnym. Mieszkam tutaj już trzeci rok a jeszcze na oczy nie widziałam w jaki sposób jest to organizowane. Wiem, że tego dnia sąsiedzi spotykają się na wieczorny posiłek (każdy z nich coś przynosi), temu spotkaniu towarzyszy często muzyka i zabawy. W sumie Dzień Sąsiada od 2006 roku przybiera wymiar globalny i obchodzony jest już w 35 krajach na pięciu kontynentach. Festiwa...

Niedziela 24 maja w Gamaches zapowiadała się interesująco albowiem od rana można było oglądać kroczące po ulicach miasteczka Mażoretki a nad jeziorem odbywał się pokaz i prezentacja piesków. Festiwal Mażoretek zgromadził w Gamaches sześć grup i takim występem chce przyciągnąć jeszcze więcej osób do udziału w paradach. Grupa naszego miasteczka liczy obecnie 30 osób. Mażoretki swoje defilady rozpoczęły 7 maja a ostatni odbędzie się 26 lipca. Każdy pochód jest w innym mieście. Grupy Mażoretek rozpoczęły pokazy o godzinie 9 rano od występów indywidualnych a następnie prezentowały swoje wdzięki ulicami miasta by dojść do Placu w centrum i tam jeszcze raz się zaprezentować. Wszystkie grupy brały udział w konkursie a wyniki były ogłoszone późnym popołudniem (niestety nie poznałam wyników). Łącznie mogliśmy zobaczyć około 200 Mażoretek. A to grupy, które mogliśmy oglądać: Majorette z Gamaches Les Chrystalides de Doullens Majorette z Blangy Sur Bresle Maj...

Dzisiaj mijają 45 urodziny istot z francuskich książeczek dla dzieci opublikowanych w latach 70tych. Autorami jest para Anette Tison i Talus Taylor. Pomysł na stworzenie takiej książki przyszedł im do głowy w czasie spaceru w Ogrodzie Luksemburskim w Paryżu, kiedy to dziecko prosiło rodziców o watę cukrową. Przygody zostały opublikowane w języku francuskim a w późniejszych latach zostały przetłumaczone na ponad 30 innych języków. Nazwa Barbapapa jest nawiązana do francuskiej waty cukrowej, którą można kupić praktycznie wszędzie. Tatą jest różowa postać a mama to Barbamama w kształcie gruszki o czarnym kolorze, która  nie boi się ryzyka. Mają siedmioro dzieci, które nie rodzą się tylko wyrastają z ziemi jak rośliny. Postacie są elastyczne właśnie tak samo jak wata, którą można modelować. Bajka stała się jeszcze bardziej popularna w 1975 roku dzięki serii 5-minutowych bajek i składała się z 45 odcinków. Kolejną serię wydano dopiero w 1999 roku i liczyła 50 odcinków. K...

Jeszcze do wczoraj nie wiedziałam o istnieniu takiego miejsca jak Lieu Dieu co w wolnym tłumaczeniu oznacza "Miejsce Boga" a jest to duży teren dawnego opactwa z XVI wieku pomiędzy Pikardią a Normandią w miejscowości Beauchamps. I gdyby nie fakt, że mój synek jedzie tam z wycieczką szkolną, to myślę, że szybko bym się nie dowiedziała o tym miejscu. Jest to duży teren który zajmuje około 70 hektarów. Obszar to nic innego jak najprawdziwsza nasza natura: piękne lasy, które oddzielają teren od miejscowości Eu (więcej o mieście Eu zajdziesz TUTAJ ) i  otoczenie stawów. Znajduje się tutaj stadnina koni a co za tym idzie szkoła nauki jazdy na koniach, obcowanie z kucykami i końmi i nauka życia z nimi w harmonii. Na to właśnie szykuje się mój synek. Jest tam 70 koni i kuców, dwie hale jeździeckie. To idealne miejsce do uprawiania turystyki. Można zwiedzać pieszo, konno, rowerem. Odkrywać krajobrazy, doliny, klify. Zobaczyć naturalne środowisko dzikich zwierzą. ...

Czym by były nasze krótkie polskie wakacje gdyby nie było rodzinnego zwiedzania, myślę że byłyby nudne. Choć nie ukrywam nawet bez tego wyjazdu do Wrocławskiego Zoo i Afykarium pobyt w Polsce był aktywny dla każdego z nas a każdy dzień napełniał nas szczęściem. Nawet mój mąż, który z natury jest domownikiem, naprawdę dobrze się bawił przez te dziesięć dni (nie licząc dni podróży). Wprawdzie zwiedzanie Wrocławskiego Zoo i Afykarium mieliśmy zaplanowane na poniedziałek zaraz po przyjeździe do Polski (gdyż właśnie początek tygodnia należy do Rodzinnych Poniedziałków i wtedy jest zniżka dla całych rodzin) ale ze względu na ogóle zmęczenie przełożyliśmy wizytę na kolejny dzień. Wrocławskie Zoo jest największym (pod względem liczby wystawianych zwierząt) i najstarszym Zoo na terenie Polski i w tym roku obchodzi swoje 150-lecie. Swoją przygodę z Zoo rozpoczęliśmy około godziny 10:30 i zaczęliśmy od Wielbłądów Jednogarbnych, których zagroda jest jako pierwsza po lewej stronie o...